Geschiedenis

Op de plaats waar nu de Kolonie van Santa Eulalia is gelegen was vroeger een begraafplaats en men noemde de plaats Prados de Santa Eulalia. Deze naam komt uit een legende die verteld dat Santa Eulalia de troepen van Berenguer de Entenza tegen de Saracenen heeft geholpen in zijn strijd. Als dank bouwde hij een kapel op dezelfde plaats waar nu de kapel staat. De kolonie zelf werd gesticht in de late negentiende eeuw, naar aanleiding van een wet van 1868, door Antonio de Padua y Saavedra, graaf van Alcudia en Gestalgar en zijn vrouw María Avial Peñas, vizcondesa de Alcira. Oorspronkelijk was Santa Eulalia een grote boerderij van 138 ha wijngaarden, olijf- en amandelbomen, gerund door deze familie. De graaf, onder invloed van utopisch socialisme en Roncali Mariano besloten om samen te werken aan een industriële kolonie naar het voorbeeld van andere bestaande boerderijen in Catalonië. Op 1 juli 1887 kregen ze het certificaat van landbouw kolonie eerste klas en was gericht op het telen, oogsten en produceren van agrarische producten.

Er werden huizen gebouwd voor de werknemers, een korenmolen en het alcoholfabriek, het paleis van de graven, een theater, een casino, een herberg, een treinstation en diverse magazijnen, pakhuizen en molens. De gebouwen liggen rond twee pleinen, terwijl de belangrijkste gevormd werd rond de kapel van Santa Eulalia. Daar de kolonie een groot economisch belang had werd er gebouwd tot rond 1925. Vanaf die datum begon een langzame afname die werd versneld door de burgeroorlog in Spanje.


In het begin van 1937 werd de naam veranderd in "Colonia Santa Eulalia" door Lina Odena en werd gestart met de aanleg van elektriciteit en verlichting.

Door de sluiting van de industrie en het stopzetten van de landbouwteelt, zijn de prachtige gebouwen in verval gekomen tot zelfs afbraak, zoals in het geval van het station (afgebroken rond 1990) of het podium van het theater, doodjammer...


meer  oude foto's klik HIER